پر ِ بغضم ابر ِ بهاره بسه نمیخوام دیگه بباره نمیخوام این نم نم ِ بارون خاطره هاشو یادم بیاره نمیخوام دیگه بباره دیگه اشکام دست ِ خودم نیست جا دیگه واسه غصه و غم نیست آخه بعد از این همه مدت هیشکی بجز اون تو دلم نیست تو دلم جا واسه غم نیست شر شر بارون تو خیابون تو خیابون مگه چیه غیر از خاطره هامون خاطره هامون مال ِ ما بود این خیابون تو زمستون تقصیر ِ من بود یا که شاید دوتایی مون ایندفعه بارون اشک ِ خدا بود تویه نگامون همه ی ِ شهر تو که نیستی شده زندون تو که از من ساده بریدی ساده بریدم از همه دنیا نگو قصه ی ِ لیلی و مجنون فقط قشنگه تویه کتابا چرا بسته ــَست همه راها؟! چجوری اون تنهایی بی من تویه خیابون پاشو بزاره دیگه بدتر از اینکه میدونم و این همه از من خاطره داره منو تنها نمیزاره شر شر بارون تو خیابون تو خیابون
مگه چیه غیر از خاطره هامون
خاطره هامون مال ِ ما بود این خیابون تو زمستون تقصیر ِ من بود یا که شاید دوتایی مون ایندفعه بارون اشک ِ خدا بود تویه نگامون همه ی ِ شهر تو که نیستی شده زندون
یه وقتایی، یه حرفایی، چنان آتیشت میزنه که دوست داری فریاد بزنی، ولی نمیتونی! دوست داری اشک بریزی، ولی نمیتونی! حتی دیگه نفس کشیدنم برات سخت میشه! تمام وجودت میشه بغضی که نمیترکه، به این میگن “درد بی درمون”
آمار
وب سایت: